پیشنهادات برای خروج از بحران نان:

به منظور حل معضل فعلی و ساماندهی وضعیت موجود آرد ونان در کشور چند سناریو پیشنهاد می نماییم:

۱-سناریوی اول اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی :

یکی از زیر بخشهای اصل 44 قانون اساسی می گوید:

به منظور افزایش اشتغالزایی و بهبود درامد خانوارها وارتقا ء کارایی بنگاه‌های اقتصادی (نانوائیها) سوبسید حذف شود تا رقابت سالم بین تولید کنندگان محقق گردد واگر ما بجای 4500 تومان دوره اقای احمدی نژاد مبلغ 150 هزار تومان بابت خرید روزانه 2 قرص نان به حساب افراد محروم واریز نماییم همه مشکلات حل خواهد شد.

ودر حوزه آرد و نان نیز بهترین راه حل اجرای مصوبه مجلس در سال ۱۳۹۲ مبنی بر کاهش سالیانه ۲۰درصد از سوبسید نان است. که سال اول اجرا شد و لی به فراموشی سپرده شد و ادامه نیافت والا نتایج مهمی در برداشت. در حال حاضر آردها سه نرخ دارند :

1-کیسه 37 هزار تومانی 2-کیسه 47 هزار تومانی 3- کیسه 750 هزار تومانی

اولین پیشنهاد ما یکسان سازی ارد دولتی ونیمه دولتی است وجلوگیری از تعدد قیمت ارد دولتی .بعد اجرا مصوبه مجلس و افزایش سالانه ۲۰ درصد به نرخ ارد وسپس تنظیم نرخ جدید براساس قیمت تمام شده برای نان تا نتایج زیر حاصل گردد:

۱-تا پایان دوره ریاست جمهور جناب اقای رئیسی شکاف نرخ آرد دولتی

( هرکیسه حدود ۵۰ هزار تومان) وآزاد( هرکیسشه حدود ۷۵۰ تومان) به شدت کاهش می یابد ولی هرچه این طرح به تعویق بیفتد شکاف عمیق تر شده و اختلاف بین ارد ازاد ودولتی روز به روز تشدید می گردد.

۲- با اجرای این طرح بار مالی اقتصادی بردوش دولت به شدت کاهش می یابد

۳- ترمیم نرخ نان متناسب با تورم وقیمت تمام شده انگیزه بهبود کیفیت نان در بین نانوایان را تقویت میسازد

۴- با به روز رسانی نرخ ارد درداخل قاچاق ارد به مرزها کاهش می دهد

۵- از بروز تنش اجتماعی بخاطر حذف یکجای سوبسید جلوگیری می شود. چون فاصله عمیق ارد دولتی و ازاد خفیف شده ومردم راحت تر می پذیرند.

۲- سناریوی دوم کاهش سبوس گیری از گندم :

در حال حاضر آردهایی که در کشور توزیع می شوند حدود ۱۵ ٪ سبوس گیری می شوند که طبق گزارش دبیر انجمن آردسازان ایران دکتر مرتضوی ماسالانه یک ونیم میلیون تن از گندمهای کشور سبوس گیری کرده ودور می ریزیم. اگر ما سبوس گیری را از ۱۵٪ به ۱۰٪ برسانیم عواید زیر حاصل می گردد:

۱-حذف قاچاق آرد از داخل به مرزهای غربی. چون مردم عراق وترکیه عموما ارد سفید را برارد سبوس دار که رنگ ان کمی تیره تر شده ترجیح می دهند وحاضر به خرید وپخت ان نیستند

۲-حذف نشت آرد بربری پزها به بخش صنعت (نان فانتزی) بخاطر این که نانوایان فانتزی برای حجم دادن به نان وافزایش قطر ان هیچ وقت از ارد سبوس دار یا اردی که کمتر از ۱۸٪ سبوس گیری شده استفاده نمی کنند

۳-کاهش واردات گندم بخاطر کاهش آمارسبوس گیری از۱۵٪ به ۱۰٪

۴- افزایش ضریب سلامتی مردم بخاطر دریافت فیبر بیشتراز طریق خوردن نانهای سبوس دار . سازمان بهد اشت جهانی می گوید ما باید روزانه ۳۰گرم فیبر دریافت کنیم ۱۵گرم از طریق نان و۱۵گرم از طریق حبوبات-سبزیجات –میوه جات. ولی در حال حاضر کلا ۱۰گرم فیبر دریافت می کنیم وهمین باعث شده از هر ۵ نفرایرانی یک نفر به دیابت یاچاقی مبتلا شده است وبا اجرای این سیاست هم به جلوگیری از قاچاق ارد کمک کرده ایم هم به جلوگیری از شیوع بیماریهای واگیر وغیر واگیر

۵-کاهش شدید مصرف ارد در کشور بدون دردسر و آسیب زدن به سهیمه نانوایان

۶- ایجاد فضای رقابتی بین نانوایان ودوستداران سلامتی

۷-افزایش ارزش غذایی وخواص درمانی نان وایجاد امنیت غذایی برای مردم

۸- اجرای سیاست کارگروه امنیت غذایی کشور مبنی بر کاهش سبوی گیری

۹- افزایش مرغوبیت و کیفیت نان

۱۰- افزایش عطر وبو –رنگ وروی نان وبرش پذیری ولقمه پذیری آن

۳-سناریوی سوم: آزاد سازی نانوایان داوطلب

طبق این سناریو در یک فراخوان عمومی از طریق اتحادیه اعلان می کنیم که هرکس در شاهراه وچهارراه وخیابان اصلی واقع شده وتمایل دارد آزاد پز شود موافقت می گردد. وعنوان شود از بین نانوایان موجود نه افراد جدید که باعث بروز احداث بی رویه نانوایی ومسابقه سفید پزی وتخریب سلامتی مردم گردد.

مزایای این طرح عبارتنداز:

۱-کمک به تولید انواع نان در شهر وتنوع بخشی به نان

۲-افزایش درامد نانوایان و جلوگیری از فرار انها به سایر مشاغل سودآور

۳-حذف تدریجی سوبسید وکاهش بار مالی دولت

۴-ازادسازی نانوایان در انتخاب نوع پخت

۵-ازاد سازی مرد م در انتخاب نوع نان

۶-ازاد سازی نانوایان در انتخاب آسیاب دلخواه برای خرید ارد کیفی

۷- حذف سوبسید بدون بروز تنش اجتماعی در سطح شهر

۸-تثبیت جایگاه دولت به عنوان یک ناظر وسیاست گزار نه مداخله گر

۹- انتخاب داوطلب از بین نانوایان موجود باعث می شود فاصله صنفی بین نانوایان رعایت شده واز بروز رقابت ناسالم وگرایش به پخت ارد سفید وتخریب سلامتی مردم جلوگیری گردد.

۱۰- تحقق اصل ۴۴ قانون اساسی